วนภู, วนภูมิ หมายถึง น. แถบป่า, แถวป่า. (ป., ส.).
น. แถบป่า, แถวป่า. (ป., ส.).
น. วิชาว่าด้วยการทํานุบํารุงรักษา และปลูกป่า.
น. ป่าสูง, ป่าดง, ราวป่า, แนวป่า. (ป.).
น. ป่าสูง, ป่าดง, ราวป่า, แนวป่า. (ป.).
น. ป่าสงวนที่มีลักษณะธรรมชาติสวยงาม เช่นมีนํ้าตกถํ้า และทางราชการได้เข้าไปปรับปรุงตกแต่งสถานที่ให้เป็นที่พักผ่อนหย่อนใจของประชาชน.
[วะนับปะ] น. ไม้ใหญ่, พญาไม้; ผีเจ้าป่า. (ป. วนปฺปติ;ส. วนสฺปติ).
(กลอน) น. ป่า. (ป., ส. วน).